23 apr 2012
21 mrt 2012
Strike a Vogue
Al weken verheug ik me op de (Nederlandse) Vogue, het blad der bladen. Baas boven baas. Aangezien ik nog volkomen onbekend ben, net begonnen ben met bloggen en buiten de Vogue ben gevallen (ook niet gewonnen overigens via RTL 8, jammer hor Fiona, ik vond toch echt wel dat ik een leuke reden had opgegeven om te winnen ;)). Ben ik desondanks ''vroeg'' uit de veren gegaan om DE Vogue collector's edition te kopen, vandaag, een dag eerder, dan de landelijke lancering van het blad. Er waren diverse steden geselecteerd, waar het blad in beperkte oplage bemachtigd kon worden. Natuurlijk had ik het liefst naar mijn geliefde (hoofdstad) Amsterdam afgereisd, voor een prachtig blad, muziek, hapjes en drankjes. Wie wilt dat niet, maar ik zou kosten wat het kost een exemplaar hebben. Maar het lot riskeren en geen Vogue C.E te scoren, nou ik dacht het niet. Om deze reden ben ik naar de plaats die het dichtste bij huis ligt gegaan, de Domstad , 030 oftewel Utrecht.
Aangezien ik niet om de hoek woon en hoe zielig het ook klinkt, nog steeds niet in het bezit ben van mijn rijbewijs, ben ik met het openbaar vervoer naar Utrecht gegaan. De Bijenkorf zou om 10:00 uur starten met de verkoop van de Nederlandse Vogue. De planning was dat ik 8:48 de bus zou pakken richting Utrecht. Ik een stukje gerend, om er 2 minuten eerder te staan. Eindstand, zie ik de bus, samen met nog een dame die aan kwam lopen, voor onze neus wegrijden. Twee minuten eerder dan op het bord aangegeven staat. Pfff...drama. Ok, zie langzaam mijn Vogue C.E aan m'n neus voorbij gaan. Oh gosh, ik tel tot tien en kijk wanneer de volgende bus gaat. Thank God, er gaat er nog een om 9:18 daarmee zou ik het alsnog kunnen redden. Yay...ik zit in de bus en geniet ondertussen van mijn Dr.Dre Headphone en luister naar J.Cole - Mr.Nice Watch, nou de vorige buschauffeur had zeker een kapotte ''watch'' of misschien een waarop de tijd verkeerd staat. Ik druk verder naar het volgende nummer, " Nobody's perfect'', gaat lekker, praat mijn Blackberry soms via mijn muziek tegen mij haha, ik denk het, ik kalmeer. No worries, mijn Vogue gaat er komen.
Het is inmiddels 9:52, ik kom Utrecht Jaarbeurs binnen rijden. In mijn linker ooghoek zie ik een luxe Mercedes taxi staan. En ik denk, ja, taxi....en praat tegen mezelf, doe niet zo decadent, de zon schijnt, ik kan niet klagen, gewoon doorlopen. Ok, ik loop de roltrap op, richting Hoog Caterijne. Uiteindelijk sta ik bovenaan de roltrap en kijk voor de tijd op mijn BB. Ik heb nog 8 minuten. Daarmee, ga ik het niet redden naar de Bijenkorf en loop via de roltrap naar beneden. Ik vraag aan de taxichauffeur of hij me af kan zetten bij de Bijenkorf en dat kan. Ik kom aan bij de Bijenkorf, ik krijg een soort ''Sesam open de poort" gevoel , maar ik zie dat de poort al open is. Er staat geen rij, oh my... ben ik te laat. Ik loop snel naar binnen en ik zie de stand van Vogue nog staan en dat de exemplaren uitgedeeld worden. Sommige mensen hebben zelfs een stuk of 6 exemplaren in hun handen. Ik voel me als een ekster aangetrokken naar datgene wat blinkt. Ik kijk naar de stand, waar een aantal medewerkers van de Bijenkorf de Vogue aan het uitdelen zijn. Wauw, wat BLINKT ze mooi. Ze is PRACHTIG! Mijn ogen raken haar al aan en ik loop er naar toe, een vriendelijke medewerkster ziet me staan en schuift der in mijn handen. Strike a Vogue. Wauw! Wauw! Wauw! Wat een geluksgevoel. Ik heb de Vogue :) , mijn dag kan niet meer stuk. Terwijl mijn ogen nog steeds glinsteren van geluk, komt de medewerkster naar mij toe en fluistert, als je er nog een wilt, ze zijn maar 5,95 euro per exemplaar. Natuurlijk, wil ik er nog een. Een om goed te bewaren en eentje die " vies'' mag worden. Eerlijk is eerlijk, team Vogue, very well done! Het is pure perfectie, het is Vogue.
Stay Bawzome,
Lily
Aangezien ik niet om de hoek woon en hoe zielig het ook klinkt, nog steeds niet in het bezit ben van mijn rijbewijs, ben ik met het openbaar vervoer naar Utrecht gegaan. De Bijenkorf zou om 10:00 uur starten met de verkoop van de Nederlandse Vogue. De planning was dat ik 8:48 de bus zou pakken richting Utrecht. Ik een stukje gerend, om er 2 minuten eerder te staan. Eindstand, zie ik de bus, samen met nog een dame die aan kwam lopen, voor onze neus wegrijden. Twee minuten eerder dan op het bord aangegeven staat. Pfff...drama. Ok, zie langzaam mijn Vogue C.E aan m'n neus voorbij gaan. Oh gosh, ik tel tot tien en kijk wanneer de volgende bus gaat. Thank God, er gaat er nog een om 9:18 daarmee zou ik het alsnog kunnen redden. Yay...ik zit in de bus en geniet ondertussen van mijn Dr.Dre Headphone en luister naar J.Cole - Mr.Nice Watch, nou de vorige buschauffeur had zeker een kapotte ''watch'' of misschien een waarop de tijd verkeerd staat. Ik druk verder naar het volgende nummer, " Nobody's perfect'', gaat lekker, praat mijn Blackberry soms via mijn muziek tegen mij haha, ik denk het, ik kalmeer. No worries, mijn Vogue gaat er komen.
Het is inmiddels 9:52, ik kom Utrecht Jaarbeurs binnen rijden. In mijn linker ooghoek zie ik een luxe Mercedes taxi staan. En ik denk, ja, taxi....en praat tegen mezelf, doe niet zo decadent, de zon schijnt, ik kan niet klagen, gewoon doorlopen. Ok, ik loop de roltrap op, richting Hoog Caterijne. Uiteindelijk sta ik bovenaan de roltrap en kijk voor de tijd op mijn BB. Ik heb nog 8 minuten. Daarmee, ga ik het niet redden naar de Bijenkorf en loop via de roltrap naar beneden. Ik vraag aan de taxichauffeur of hij me af kan zetten bij de Bijenkorf en dat kan. Ik kom aan bij de Bijenkorf, ik krijg een soort ''Sesam open de poort" gevoel , maar ik zie dat de poort al open is. Er staat geen rij, oh my... ben ik te laat. Ik loop snel naar binnen en ik zie de stand van Vogue nog staan en dat de exemplaren uitgedeeld worden. Sommige mensen hebben zelfs een stuk of 6 exemplaren in hun handen. Ik voel me als een ekster aangetrokken naar datgene wat blinkt. Ik kijk naar de stand, waar een aantal medewerkers van de Bijenkorf de Vogue aan het uitdelen zijn. Wauw, wat BLINKT ze mooi. Ze is PRACHTIG! Mijn ogen raken haar al aan en ik loop er naar toe, een vriendelijke medewerkster ziet me staan en schuift der in mijn handen. Strike a Vogue. Wauw! Wauw! Wauw! Wat een geluksgevoel. Ik heb de Vogue :) , mijn dag kan niet meer stuk. Terwijl mijn ogen nog steeds glinsteren van geluk, komt de medewerkster naar mij toe en fluistert, als je er nog een wilt, ze zijn maar 5,95 euro per exemplaar. Natuurlijk, wil ik er nog een. Een om goed te bewaren en eentje die " vies'' mag worden. Eerlijk is eerlijk, team Vogue, very well done! Het is pure perfectie, het is Vogue.
Stay Bawzome,
Lily
18 mrt 2012
Mijn eerste blog, Mijn aller Ajax...
Mijn eerste blog, wauw en dat op de 112e verjaardag van mijn aller Ajax. Een felicitatie is dan ook wel op zijn plaats, dus hierbij van harte GEFELICITEERD! Ik ben al jaren een Ajax supporter, dat zit er ingebakken, het kan er niet uit en wat we samen hebben kan niet stuk. Het is geen kalverliefde, het is houden van. De basis van dit gevoel is gevormd in hartje Amsterdam. Mijn ouders hebben als twintigers een paar jaar gewoond en toen terug in Leerdam kwamen wonen, gingen we regelmatig terug naar Amsterdam. Zie je het al voor je, ik zittende in een buggy, om letterlijk alle duiven op de dam, overheerlijke maïskorrels te voeren. Ik vond het ge-wel-dig!
Ik neem je even mee naar mijn tienerjaren. Ik koos er zelf voor om te gaan sporten. Gelukkig mocht ik zelf bepalen op welke sport ik ging. Eerst koos ik voor badminton, bij de club DSS, wat staat voor door samenwerking sterk. Alleen speelde ik vaker alleen, dan de dubbel. De dubbel die een speciale herinnering heeft, is die ik samen met mijn vader heb gespeeld. We speelden samen op een georganiseerd toernooi van de club en werden tweede. Helaas net geen eerste, maar goed, bij badminton lag niet mijn passie. Uiteindelijk ging ik via een klasgenoot op voetbal. Bij alle clubs waar ik speelde, had ik rugnummer 8 en mijn grote voorbeeld was Edgar Davids. Hoe kan het ook anders, wat een doorzettingsvermogen en wat vocht hij altijd als een pitbull op het veld. Hij blijft mijn meest favoriete Ajax speler ooit. Ik vond het altijd prachtig om hem te zien spelen. Ik heb hem "toevallig" twee weken geleden voor het eerst gezien in de Pathe bioscoop, daar zat ik even naast hem. Wauw, hij was nog aardig ook. Helaas heb ik geen foto en nee, ik heb daar ook niet om gevraagd. Ik vond het al super om even met hem te kunnen kletsen en heb hem ook verteld dat hij vroeger met voetbal, echt mijn voorbeeld was. Dus Edgar, bedankt.
Door de jaren heen ben ik naar vele Eredivisie en Champions League wedstrijden geweest. Als het ''slavenkoor" begint, dan hoor ik de klok luiden en krijg ik spontaan "kippevel"! Maar mijn favoriete wedstrijd blijft toch die tegen Feyenoord. Ik moest zelfs een keer mijn "1000 % anti-kakkerlak t-shirt" uitdoen van een steward, als ik dat niet deed, mocht ik het stadion niet betreden, smh. Geluk bij een ongeluk, had ik een extra shirt aan, want je laat de leeuw toch ook niet in zijn "hempie" staan. Maar goed, zo als "gevraagd", gedaan. Ik liet me hierdoor niet tegenhouden en kon alsnog DE wedstrijd zien. Het gevoel, de strijdlust en de sfeer, het is anders als tegen alle andere clubs, want als Ajacied wil sowieso winnen, maar tegen Feyenoord het liefst met een vernederende score. Als het lukt, dan is het genieten, want wij zijn Ajax, wij zijn de beste.
Dus nogmaals...
Welke club en/of speler is jou favoriet? Let me know.
Stay Bawzome,
Lily
Ik neem je even mee naar mijn tienerjaren. Ik koos er zelf voor om te gaan sporten. Gelukkig mocht ik zelf bepalen op welke sport ik ging. Eerst koos ik voor badminton, bij de club DSS, wat staat voor door samenwerking sterk. Alleen speelde ik vaker alleen, dan de dubbel. De dubbel die een speciale herinnering heeft, is die ik samen met mijn vader heb gespeeld. We speelden samen op een georganiseerd toernooi van de club en werden tweede. Helaas net geen eerste, maar goed, bij badminton lag niet mijn passie. Uiteindelijk ging ik via een klasgenoot op voetbal. Bij alle clubs waar ik speelde, had ik rugnummer 8 en mijn grote voorbeeld was Edgar Davids. Hoe kan het ook anders, wat een doorzettingsvermogen en wat vocht hij altijd als een pitbull op het veld. Hij blijft mijn meest favoriete Ajax speler ooit. Ik vond het altijd prachtig om hem te zien spelen. Ik heb hem "toevallig" twee weken geleden voor het eerst gezien in de Pathe bioscoop, daar zat ik even naast hem. Wauw, hij was nog aardig ook. Helaas heb ik geen foto en nee, ik heb daar ook niet om gevraagd. Ik vond het al super om even met hem te kunnen kletsen en heb hem ook verteld dat hij vroeger met voetbal, echt mijn voorbeeld was. Dus Edgar, bedankt.
Door de jaren heen ben ik naar vele Eredivisie en Champions League wedstrijden geweest. Als het ''slavenkoor" begint, dan hoor ik de klok luiden en krijg ik spontaan "kippevel"! Maar mijn favoriete wedstrijd blijft toch die tegen Feyenoord. Ik moest zelfs een keer mijn "1000 % anti-kakkerlak t-shirt" uitdoen van een steward, als ik dat niet deed, mocht ik het stadion niet betreden, smh. Geluk bij een ongeluk, had ik een extra shirt aan, want je laat de leeuw toch ook niet in zijn "hempie" staan. Maar goed, zo als "gevraagd", gedaan. Ik liet me hierdoor niet tegenhouden en kon alsnog DE wedstrijd zien. Het gevoel, de strijdlust en de sfeer, het is anders als tegen alle andere clubs, want als Ajacied wil sowieso winnen, maar tegen Feyenoord het liefst met een vernederende score. Als het lukt, dan is het genieten, want wij zijn Ajax, wij zijn de beste.
Dus nogmaals...
Stay Bawzome,
Lily
Abonneren op:
Posts (Atom)